به گزارش قدس آنلاین، درآمد خالص ملی سرانه در یک تعریف ساده، سرانه کل عایدی مردم در طول یک سال پس از کسر هزینه استهلاک است. در حالی که در سال پایانی عملکرد دولت دهم (سال ۱۳۹۱) درآمد خالص ملی سرانه در ایران به ۱۷.۲ میلیون تومان (به قیمت‌های ثابت سال ۱۳۹۵) رسیده بود، اما در دولت‌های یازدهم و دوازدهم درآمد ملی روند کاهشی به خود گرفت.

حتی در اوج سال‌های سرخوشی سیاسی برجام هم درآمد خالص ملی سرانه به سطح پایان دولت دهم نرسید و روند نزولی داشت.

بر اساس این گزارش، در سال پایانی عملکرد دولت دوازدهم (سال ۱۳۹۹) درآمد خالص ملی سرانه در ایران به ۱۲ میلیون تومان (به قیمت‌های ثابت سال ۱۳۹۵) سقوط کرد. به عبارتی درآمد خالص ملی سرانه در کشورمان در دولت روحانی به ازای هر نفر ۵.۲ میلیون تومان آب رفت و دولت گذشته از جیب هر ایرانی ۵.۲ میلیون تومان برداشت و آنها را فقیرتر کرد.

رشد منفی یا نزدیک به صفر اقتصادی از یک سو و افزایش مستمر نرخ تورم از سوی دیگر، عامل اصلی آب رفتن درآمد خالص ملی سرانه در کشورمان در دولت گذشته بود.

اما از سال ۱۴۰۰ با روی کار آمدن دولت رئیسی، وضعیت شاخص‌های کلان اقتصادی به تدریج بهبود پیدا کرد به طوری که در سال ۱۴۰۰ درآمد خالص ملی سرانه با ۱۱.۳ درصد افزایش به ۱۳.۳ میلیون تومان رسید و در سال ۱۴۰۱ هم مجددا روند افزایشی خود را حفظ کرد و به ۱۳.۷ میلیون تومان بهبود یافت.

بدین ترتیب در دو سال نخست فعالیت دولت سیزدهم درآمد خالص ملی سرانه در کشور نزدیک به ۱۴ درصد بهبود پیدا کرد و درآمد خالص ملی سرانه هر ایرانی نسبت به پایان دولت روحانی ۱.۷ میلیون تومان بالا رفت، اما این رقم همچنان نسبت به اوایل دهه ۹۰ و قبل از شروع به کار حسن روحانی کمتر است.

طبیعی است که سقوط درآمد خالص ملی سرانه در کشور در ۸ سال دولت روحانی طی ۲ سال قابل جبران نیست؛ بنابراین با وجود رشد متوسط سالانه بالای ۴ درصدی اقتصادی کشور در دولت رئیسی، اما چون در ۸ سال دولت روحانی رشد اقتصادی به شدت نزولی بود و درآمد خالص ملی سرانه افت کرده بود، بهبود رشد اقتصادی در دولت سیزدهم، موجب افزایش سطح رفاه مردم شده، اما به سطح اوایل دهه ۹۰ بازنگشته و انتظار می‌رود با تداوم همین روند در دولت سیزدهم، سطح رفاه مردم به تدریج به روال پیش از دولت روحانی ارتقا یابد.